-
1 Stoicus
Stōicus, a, um (Στωϊκός), zur stoischen Philosophie gehörig, stoisch, schola, Cic.: libelli, Hor.: secta, Sen. u. Hieron.: philosophus, Schol. Iuven.: philosophi, Vulg.: sententia, Sen.: disciplina, Gell.: sapientia, Solin.: Stoicum est (es ist ein Satz der Stoiker) quidem nec admodum credibile ›nullum esse pilum etc.‹, Cic. Acad. 2, 85. – subst., a) Stōicus, ī, m., der Stoiker, stoische Philosoph, Cic. u. Hor.: Plur., Stoici, Cic. u.a. – b) Stōica, ae, f. (sc. secta), die stoische Sekte, Porphyr. Hor. ep. 1, 1, 16. – c) Stōica, ōrum, n., stoische Philosophie, Cic. de nat. deor. 1, 15.
-
2 Stoicus
Stōicus, a, um (Στωϊκός), zur stoischen Philosophie gehörig, stoisch, schola, Cic.: libelli, Hor.: secta, Sen. u. Hieron.: philosophus, Schol. Iuven.: philosophi, Vulg.: sententia, Sen.: disciplina, Gell.: sapientia, Solin.: Stoicum est (es ist ein Satz der Stoiker) quidem nec admodum credibile ›nullum esse pilum etc.‹, Cic. Acad. 2, 85. – subst., a) Stōicus, ī, m., der Stoiker, stoische Philosoph, Cic. u. Hor.: Plur., Stoici, Cic. u.a. – b) Stōica, ae, f. (sc. secta), die stoische Sekte, Porphyr. Hor. ep. 1, 1, 16. – c) Stōica, ōrum, n., stoische Philosophie, Cic. de nat. deor. 1, 15. -
3 Stoicus
Stōĭcus, a, um, adj., = Stôïkos, of or belonging to the Stoic philosophy or to the Stoics, Stoic:2.schola,
Cic. Fam. 9, 22 fin.:secta,
Sen. Ep. 123, 14:sententia,
id. ib. 22, 7:libelli,
Hor. Epod. 8, 15:turba,
Mart. 7, 69, 4:dogmata,
Juv. 13, 121:disciplina,
Gell. 19, 1, 1:Stoicum est,
it is a saying of the Stoics, Cic. Ac. 2, 26, 85:non loquor tecum Stoicā linguā, sed hac submissiore,
Sen. Ep. 13, 4:est aliquid in illo Stoici dei: nec cor nec caput habet,
Sen. Apoc. 8.— Subst.: Stōĭcus, i, m., a Stoic philosopher, a Stoic, Cic. Par. praef. § 2; Hor. S. 2, 3, 160; 2, 3, 300; plur., Cic. Mur. 29, 61; and in philosophical writings saepissime.—Stōĭca, ōrum, n. plur., the Stoic philosophy, Cic. N. D. 1, 6, 15.— Adv.: Stōĭcē, like a Stoic, Stoically:agere austere et Stoice,
Cic. Mur. 35, 74: dicere, id. Par. praef. § 3. -
4 Stōicus
Stōicus adj., Στωι+κόσ, of the Stoic philosophy, of Stoics, Stoic, C., H., Iu.—As subst m., a Stoic, C., H.—Plur n. as subst, the Stoic philosophy.* * *Stoica, Stoicum ADJ -
5 Stoicus
-
6 Stoicus
-
7 stoicus
стоический (1. 2 D. 1, 3).Латинско-русский словарь к источникам римского права > stoicus
-
8 stoicus
, i mстоик, философ стоической школы -
9 Rattus stoicus
VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Rattus stoicus
-
10 Stoica
Stōĭcus, a, um, adj., = Stôïkos, of or belonging to the Stoic philosophy or to the Stoics, Stoic:2.schola,
Cic. Fam. 9, 22 fin.:secta,
Sen. Ep. 123, 14:sententia,
id. ib. 22, 7:libelli,
Hor. Epod. 8, 15:turba,
Mart. 7, 69, 4:dogmata,
Juv. 13, 121:disciplina,
Gell. 19, 1, 1:Stoicum est,
it is a saying of the Stoics, Cic. Ac. 2, 26, 85:non loquor tecum Stoicā linguā, sed hac submissiore,
Sen. Ep. 13, 4:est aliquid in illo Stoici dei: nec cor nec caput habet,
Sen. Apoc. 8.— Subst.: Stōĭcus, i, m., a Stoic philosopher, a Stoic, Cic. Par. praef. § 2; Hor. S. 2, 3, 160; 2, 3, 300; plur., Cic. Mur. 29, 61; and in philosophical writings saepissime.—Stōĭca, ōrum, n. plur., the Stoic philosophy, Cic. N. D. 1, 6, 15.— Adv.: Stōĭcē, like a Stoic, Stoically:agere austere et Stoice,
Cic. Mur. 35, 74: dicere, id. Par. praef. § 3. -
11 balbutio
balbūtĭo (balbuttĭo), īrĕ, īvi [st1]1 [-] balbutier, bégayer. - Cels. 5, 26, 31. [st1]2 [-] parler sans suite, parler confusément. - Cic. Tusc. 5, 75. - merula canit aestate, hieme balbutit, Plin. 10, 80: le merle chante bien en été, mal en hiver. [st1]3 - tr. - dire en bégayant. - Stoicus perpauca balbutiens, Cic. Ac. 2, 137: un Stoïcien bégayant quelques rares mots. - illum balbutit Scaurum, Hor. S. 1, 3, 48: il le surnomme en balbutiant Scaurus.* * *balbūtĭo (balbuttĭo), īrĕ, īvi [st1]1 [-] balbutier, bégayer. - Cels. 5, 26, 31. [st1]2 [-] parler sans suite, parler confusément. - Cic. Tusc. 5, 75. - merula canit aestate, hieme balbutit, Plin. 10, 80: le merle chante bien en été, mal en hiver. [st1]3 - tr. - dire en bégayant. - Stoicus perpauca balbutiens, Cic. Ac. 2, 137: un Stoïcien bégayant quelques rares mots. - illum balbutit Scaurum, Hor. S. 1, 3, 48: il le surnomme en balbutiant Scaurus.* * *Balbutio, balbutis, pen. prod. balbutire. Cic. Beguoyer. -
12 gens
gens, gentis, f. [geno] [st1]1 [-] race, souche ; [en part. et surtout] famille [pouvant comprendre plusieurs branches]. - vir patriciae gentis, Sall. J. 95, 3: homme de race patricienne. - gens Cornelia, Liv. 38, 58, 2: la famille (la gens) Cornélia [comprenant les Scipion, les Lentulus, etc.]. - patres majorum, minorum gentium, Cic. Rep. 2, 35, sénateurs des plus anciennes familles [du premier rang], des plus récentes familles [de second rang]. - cf. Cic. Fam. 9, 21, 2 ; Liv. 1, 47, 7. - fig. dii majorum gentium, Cic. Tusc. 1, 29: les grands dieux. - quasi majorum gentium Stoicus, Cic. Ac. 2, 126: un stoïcien pour ainsi dire de la grande souche. [st1]2 [-] [poét.] = descendant, rejeton. - vigilasne, deum gens, Aenea ? Virg. En. 10, 228: veilles-tu, descendant des dieux, Enée ? [st1]3 [-] [en parl. des animaux] race, espèce. - Virg. G. 3, 73; Col. 9, 9, 6; Ov. F. 4, 711. [st1]4 [-] race de peuple, peuple. - [ordre décroissant gens, natio, civitas, cf. Cic. Nat. 3, 93 ; Off. 1, 53]. - nationis nomen, non gentis, Tac. G. 2: le nom de la peuplade, et non pas de la race tout entière. --- cf. Tac. G. 38. - gens Sabina, Volsca, Cic. Rep 3, 7: le peuple sabin, volsquc [les Sabins, les Volsques]. - gens Allobrogum, Cic. Cat. 4, 12; Nerviorum Caes. BG. 2, 28, 1, le peuple des Allobroges, des Nerviens. --- cf. Caes. BG. 4, 1, 3, etc. [st1]5 [-] le peuple d'une cité. - Caes. BC. 3, 80, 1; Nep. Dat. 4, 1; Milt. 4, 2. [st1]6 [-] pays, canton, contrée [au gén. plur.]. - ubinam gentium sumus ? Cic. Cat. 1, 9: en quel endroit de la terre sommes-nous ? - unde haec gentium? Plaut. Cist. 668: d'où est-elle ? - nusquam gentium, Plaut. Ps. 402: nulle part. - abes longe gentium, Cic. Att. 6, 3, 1: tu es qq part au loin. --- cf. Cic. Fam. 12, 22, 2. - minime gentium, Ter. Eun. 625, etc.: pas le moins du monde. [st1]7 [-] plur. gentes = les barbares [par opp. aux Romains]. - Tac. G. 33 ; B.-Hisp. 17, 4. - mais gentes (lat. eccl.): les nations païennes, les païens, les Gentils. [st1]8 [-] c. genus. - gens humana, Cic. Fin. 5, 65, la race humaine, le genre humain. --- cf. Lucr. 5, 219.* * *gens, gentis, f. [geno] [st1]1 [-] race, souche ; [en part. et surtout] famille [pouvant comprendre plusieurs branches]. - vir patriciae gentis, Sall. J. 95, 3: homme de race patricienne. - gens Cornelia, Liv. 38, 58, 2: la famille (la gens) Cornélia [comprenant les Scipion, les Lentulus, etc.]. - patres majorum, minorum gentium, Cic. Rep. 2, 35, sénateurs des plus anciennes familles [du premier rang], des plus récentes familles [de second rang]. - cf. Cic. Fam. 9, 21, 2 ; Liv. 1, 47, 7. - fig. dii majorum gentium, Cic. Tusc. 1, 29: les grands dieux. - quasi majorum gentium Stoicus, Cic. Ac. 2, 126: un stoïcien pour ainsi dire de la grande souche. [st1]2 [-] [poét.] = descendant, rejeton. - vigilasne, deum gens, Aenea ? Virg. En. 10, 228: veilles-tu, descendant des dieux, Enée ? [st1]3 [-] [en parl. des animaux] race, espèce. - Virg. G. 3, 73; Col. 9, 9, 6; Ov. F. 4, 711. [st1]4 [-] race de peuple, peuple. - [ordre décroissant gens, natio, civitas, cf. Cic. Nat. 3, 93 ; Off. 1, 53]. - nationis nomen, non gentis, Tac. G. 2: le nom de la peuplade, et non pas de la race tout entière. --- cf. Tac. G. 38. - gens Sabina, Volsca, Cic. Rep 3, 7: le peuple sabin, volsquc [les Sabins, les Volsques]. - gens Allobrogum, Cic. Cat. 4, 12; Nerviorum Caes. BG. 2, 28, 1, le peuple des Allobroges, des Nerviens. --- cf. Caes. BG. 4, 1, 3, etc. [st1]5 [-] le peuple d'une cité. - Caes. BC. 3, 80, 1; Nep. Dat. 4, 1; Milt. 4, 2. [st1]6 [-] pays, canton, contrée [au gén. plur.]. - ubinam gentium sumus ? Cic. Cat. 1, 9: en quel endroit de la terre sommes-nous ? - unde haec gentium? Plaut. Cist. 668: d'où est-elle ? - nusquam gentium, Plaut. Ps. 402: nulle part. - abes longe gentium, Cic. Att. 6, 3, 1: tu es qq part au loin. --- cf. Cic. Fam. 12, 22, 2. - minime gentium, Ter. Eun. 625, etc.: pas le moins du monde. [st1]7 [-] plur. gentes = les barbares [par opp. aux Romains]. - Tac. G. 33 ; B.-Hisp. 17, 4. - mais gentes (lat. eccl.): les nations païennes, les païens, les Gentils. [st1]8 [-] c. genus. - gens humana, Cic. Fin. 5, 65, la race humaine, le genre humain. --- cf. Lucr. 5, 219.* * *Gens, gentis, foe. gen. Virgil. Une gent et nation.\Furua gens. Iuuen. Ethiopiens.\Odorifera gens. Ouid. Les Arabes.\Togata gens. Virgil. Les Romains.\Gens AElia. Festus. La famille et race.\Gente ad eum rediit haereditas. Cic. Par droict d'agnation.\Vbicunque terrarum et gentium. Cic. Par tout, En touts pays. -
13 germanus
I germānus, a, um [ germen ]2) близкий, родной, братский3) истинный, настоящий, подлинный (justitia, patria C; germanissimus Stoicus C)II germānus, ī m. (sc. frater)(родной) брат Pl, V etc.III Germanus, a, um [ Germania ]германский O, Pers, VP, T etc.IV Germānus, ī m.германец C, T etc. -
14 gravis
e1) тяжёлый, увесистый, тяжеловесный (onus Cs, H; pondus H; corpus Lcr); тяжеловооружённый ( miles T); тяжело нагруженный ( navis aliquā re L)2) крупный, многочисленный ( pavonum grex Vr)3) тучный, жирный (tellus V; terra H)4) беременнаяg. aliquo V — забеременевшая от кого-л.5)а) обременённый, отягощённый (g. aetate L; agmen grave praedā L)g. mero Pt — пьяныйebrietate turpissimā g. Pt — напившийся до безобразияб) мучимый, снедаемый, ослабленный (morbo V; aetate et corpore VP)6) обременительный, тягостный ( senectus C)7) нездоровый, вредный (anni tempus C; locus L)8) неудобоваримый ( cibus C)9) неприятный, дурной (odor V, PM); дурно пахнущий, зловонный ( sentīna Pt)10) низкий, густой, глухой (sonus V, H; vox O; taurorum mugītus Ap); безударный ( syllaba C)11) неприятный ( si hoc tibi grave est Nep); докучливый, невыносимый (adversarius C; accolae QC)12) серьёзный, опасный, тяжкий ( morbus Nep)timere graviora pericula veris O — бояться (воображаемых) опасностей, которые страшнее действительных13)g. vulnĕre VP и de vulnere VF — тяжело раненыйб) резкий ( frigus Eutr); знойный, палящий ( aestas V);. сильный (ictus V; tempestas C)15) полновесный, тж. массивный, в слитках ( aes L); высокий, дорогой (pretium Sl; fenus Su); (драго)ценный ( supellex PJ); важный, значительный (res, causa C; civitas Sl, L); почтенный, влиятельный, имеющий вес (homo gravis aetate et meritus Q); пользующийся влиянием ( stoicus gravissimus C)16) возвышенный, торжественный, величественный (caerimonia, numen C)17) достоверный, заслуживающий доверия (testis, auctor C; historicus Nep); доказательный, сильный, убедительный (oratio Q; sententia C); авторитетный, серьёзный, положительный, степенный (homo bonus et g. Q) -
15 Polemoneus
-
16 sincerus
sincērus, a, um1)а) настоящий, неподдельный, подлинный ( Stoicus AG); чистый, несмешанный ( aqua Sen)sincerum vas H — чистый (хорошо вымытый) сосуд, но тж. нетронутый, гладкий ( sincerum vas incrustare H)б) ненарумяненный, ненакрашенный ( genae O); естественный, полноценный ( fucata a sinceris secernere C)2) непорочный, целомудренный, девственный ( Minerva O); незапятнанный ( fama AG); безмятежный (gaudium L, Just)3) здоровый, нетронутый, целый, невредимый (corpus O, AG; pars, sc. corporis O); здравый (prudens sincerumque judicium C)4) честный, прямой, правдивый, беспристрастный, искренний (Thucydĭdes rerum gestarum pronuntiator s. C)5) чистый, исключительный6) не затронутый внешними влияниями, сохранивший старинные нравы и обычаи ( populus T) -
17 Stoice
Stōicē [ Stoicus ]стоически, подобно стоику (agere, dicere C) -
18 volo
I āvī, ātum, āre1) летать, лететь (per aĕra V; circum tecta H)vola(vi)sse Antonium, non iter fecisse dicĕres C — можно было подумать (казалось), что Антоний пролетел, а не прошёл (свой) путьsine pennis v. haud facile est погов. Pl — нелегко летать без перьев (крыльев)2) лететь, мчаться, нестись (per summa aequora V; medios per hostes V)semel emissum volat irrevocabile verbum H — раз выпущенное, летит невозвратное словоII volo, voluī, —, velle1) хотеть, желать ( aliquid)exire ex urbe, priusquam luciscat, volo Pl — я хочу выйти из города прежде, чем рассветётcupio omnia, quae vis H — желаю, чтобы всё было как ты (сам) хочешьfactum volo Pl — хотел бы я этого, т. е. возможноpater filium secum volebat esse C — отец хотел, чтобы сын был с нимomnes salvos volo (sc. esse) C — желаю всем здоровьяlumen exstinctum esse volo C — я хочу, чтобы свет был потушенeos velim laudes C — передай им моё одобрение (т. е. благодарность)tarde v. nolentis est погов. Sen — желать поздно значит не желатьvelim scire Pl etc. — желал бы я знатьvellem, si fieri potuisset C — желал бы я, если бы это было возможноquid vis faciam? Ter, H или quid me velis fecisse? Sen — что хочешь ты, чтобы я сделал?visne hoc primum videamus? C — хочешь, рассмотрим сначала это?vin (= visne) vocem huc ad te? Pl — хочешь, я позову его к тебе?ad quae tempora te exspectemus, facias me certiorem velim C — прошу тебя сообщить мне, когда тебя ждатьnum quid vis (aliud)? Pl, Ter (часто при прощании) — ты хочешь ещё чего-л.?, больше тебе ничего не нужно?, это всё?aliquo v. (sc. proficisci) C etc. — собираться (ехать) куда-л.in Graeciam v. C — хотеть (собираться) поехать в Грециюaliquem v. Pl, C — желать поговорить с кем-л.paucis (sc. verbis) te volo Pl, Ter — хочу сказать тебе несколько словquae velit ira, loqui Prp — словами выразить своё негодованиеalicui bene (male) v. Pl, Ter etc. — кому-л. желать добра (зла)alicujus causā v. C — склоняться в чью-л. пользу, желать кому-л. добраnon sibi male vult погов. Pt — он себе на умеrespondit, si quid ille se velit, illum ad se venire oportēre Cs — (Ариовист) ответил, что если ему (Цезарю) что-л. от него нужно, то он должен прийти к немуquid tibi vis? Ter, C — чего ты хочешь?, что ты имеешь в виду?, что у тебя на уме?rogo, quid tibi vis cum isto morbo? Pt — скажи, что это у тебя за страсть такая?velim-nolim C, velis-nolis Sen, velit-nolit Pt — волей-неволейvelim, ut velles Pl и vellem, quae velles Sen — разделяю твои желания, т. е. сочувствую тебеnolīte a me commonēri velle C — не требуйте, чтобы я напомнил вам (обо всём этом)2) решать, устанавливать, постановлять, определятьvelitis jubeātis C, L — благоволите повелеть ( официальная формула приглашения к голосованию законопроекта)di meliora (velint) погов. V, C etc. — да устроят боги нечто лучшее, т. е. да сохранит нас бог от этого3)а) утверждать, полагать, считатьAelius Stoicus esse voluit C — Элий считал себя стоикомPlato deum sine corpore esse vult C — Платон утверждает, что бог бестелесенб)se v. — выдавать себя (за кого-л.)4) предпочитать (omnia utensilia emere velis, quam rogare Ap)famaene credi velis, quam... L — неужели ты предпочитаешь, чтобы верили (больше) слуху, чем...5) ( чаще v. sibi) значить, означать, иметь целью (смысл)avaritia senīlis quid sibi velit, non intellego C — в чём смысл старческой скупости, не понимаю. — см. тж. volens и volentiaIII volo, ōnis m. [ volo II ]доброволец в армии (преим. из рабов) L, Capit, Macr -
19 balbutio
balbūtio (balbuttio), īvī, ītum, īre (balbus), I) intr. stammeln, lallen (vgl. Non. 80, 13), balbutiendo vix sensus suos explicare, Cels. 5, 26, 31: incertā verborum salebrā balbutire, Apul. met. 10, 10: ore semiclauso balbutiens, Apul. met. 1, 26: balbutiens incerto sermone, v. einem Sterbenden, Apul. met. 8, 14: u. so balbutiens lingua, Cod. Iust. 6, 23, 15. – v. Vögeln = nur zwitschern (Ggstz. canere), Plin. 10, 88. – übtr. = nicht mit der Sprache recht herausgehen, sich ganz unklar ausdrücken, desinant balbutire, aperteque et clarā voce audeant dicere, Cic. Tusc. 5, 75: Epicurus balbutiens de natura rerum, Cic. de div. 1, 5. – II) tr. herstammeln, illum balbutit scaurum, nennt er lallend, tätschelnd (indem er im Kindertone spricht) Humpelchen, Hor. sat. 1, 3, 48. – übtr., Stoicus perpauca balbutiens, dem es nur zuweilen an der nötigen Klarheit gebricht, Cic. Acad. 2, 137.
-
20 Cantabri
Cantabrī, ōrum, m. (Κάνταβροι), eine rohe, wilde Völkerschaft im nördlichen Spanien u. deren Gebiet (s. Cantabrī), lange von den Römern bekämpft, erst von Augustus teilweise, endlich von Agrippa gänzlich unterworfen (25–19 v. Chr.), Cato origg. 7. fr. 4. Caes. b. G. 3, 26, 6. Plin. 4. 110. Flor. 4, 12, 46 sqq. Liv. epit. 48. Oros. 6, 21. – Ost Sing. Cantaber, brī, m., der Kantabrer, C. bellicosus od. indoctus inga ferre nostra, Hor.: kollektiv, C. unde Stoicus, Iuven. – Adi. Cantaber, bra, brum, kantabrisch, oceanus, Claud. laud. Ser. 74. – Dav.: A) Cantabria, ae, f. (Κανταβρία), die Landschaft Kantabrien, früher Name der ganzen spanischen Nordküste bis an die Pyrenäen, seit Augustus das Land östl. von den Asturen bis zu den Austrigonen u. Vaskonen, also die Nordhälfte des j. Palencia u. Toro, u. der Westen von la Montanna, Flor. 4, 12, 48 (wo es meton. = Cantabri). Suet. Aug. 21, 1. Eutr. 7, 9. – B) Cantabricus, a, um, kantabrisch, bellum, Hor. u. Suet.: terrae, Mela. – subst., Cantabrica, ae, f., eine Pflanze, die »kantabrische Winde« (Convolvulus Cantabrica, L.), Plin. 25, 85.
См. также в других словарях:
Hypnelus ruficollis stoicus — Hypnelus ruficollis stoicus … Wikipédia en Français
CLAUDIUS Maximus Philosophus Stoicus — inter Praeceptores Marci Imperatoris cuius non semel hic in libb. de Vita sua meminit, ut et Secundae uxoris eius, librô tertiô … Hofmann J. Lexicon universale
stoic — STÓIC, Ă, stoici, ce, adj., s.m. şi f. I. adj. 1. Care aparţine stoicismului (1), privitor la stoicism. 2. Ferm, curajos, neclintit (în faţa vicisitudinilor vieţii). II. s.m. şi f. 1. Adept al stoicismului (1). 2. Om ferm, curajos, neclintit,… … Dicționar Român
Andaman Rat — Taxobox name = Andaman Rat status = VU | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Mammalia ordo = Rodentia familia = Muridae genus = Rattus species group = R. rattus species = R. stoicus binomial = Rattus stoicus… … Wikipedia
stoïcien — stoïcien, ienne [ stɔisjɛ̃, jɛn ] adj. et n. • v. 1300; du lat. stoicus, gr. stoikos, de stoa « portique (du Pécile) », lieu où enseignait Zénon 1 ♦ Philos. anc. Qui suit la doctrine de Zénon (⇒ stoïcisme). Les sages stoïciens. ♢ (1669) Qui… … Encyclopédie Universelle
stoïque — [ stɔik ] adj. et n. • 1488; lat. stoicus 1 ♦ Vx Stoïcien. Les préceptes stoïques. 2 ♦ Mod. Qui a du stoïcisme (2o). ⇒ courageux, dur, 1. ferme, héroïque, impassible , imperturbable, inébranlable. « stoïque, impassible, silencieux » (Hugo).… … Encyclopédie Universelle
estoico — (Del lat. stoicus < gr. stoikos < stoa, pórtico, por el paraje de Atenas donde se reunían los filósofos.) ► adjetivo 1 FILOSOFÍA Del estoicismo. 2 SICOLOGÍA Que se muestra impasible ante la desgracia, la adversidad y el dolor. SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
Murinae — Old World rats and mice Temporal range: Middle Miocene Recent Mus musculus, the House Mouse Scientific classification Kingdom … Wikipedia
stoisch — geruhsam; gefasst; gleichmütig; gezügelt; nonchalant; gelassen; locker; kühl (umgangssprachlich); ruhig; beherrscht; cool ( … Universal-Lexikon
Stoiker — Sto|i|ker 〈m. 3〉 1. Angehöriger der Stoa, Vertreter des Stoizismus 2. 〈fig.〉 Mensch von unerschütterlichem Gleichmut * * * Sto|i|ker [auch: st… ], der; s, [lat. Stoicus < griech. Stoikós, zu: stōikós = ↑ stoisch (1), eigtl. = zur Halle gehörig … Universal-Lexikon
ANTIPATER — I. ANTIPATER Archon Athenis, Olymp. XCVII. an 4. Item, e cohorte nobilium puerorum Alexandri M. coniurationis in Regem Hermolao partriceps. Curt. l. 8. c. 6. Item Grammaticus, qui scripsit in Aristoph. commentaria. Vide Scholia in Aves. II.… … Hofmann J. Lexicon universale